Z jakich technologii alarmowych korzystają placówki bankowe?

Bank kojarzy się przede wszystkim z wysokim poziomem bezpieczeństwa oraz obecnością wielu systemów, które usprawniają ochronę zgromadzonych w nich pieniędzy. Choć zmiany w bankowości sprawiają, że liczba placówek bankowych nieco się zmniejsza, to wciąż bezpośrednia obsługa klientów jest prowadzona w dużej liczbie miejsc. Nowoczesne oddziały banków rzadko kiedy są wprawdzie wyposażane w potężne skarbce znane z filmów, nie znaczy to jednak, że są one pozbawione odpowiednich urządzeń.

Poza zaawansowanymi rozwiązaniami z branży IT dbającymi o bezpieczeństwo obrotu bezgotówkowego i ochronę transakcji prowadzonych za pośrednictwem przeglądarek internetowych, aplikacji instalowanych w smartfonach istnieją również właściwe zabezpieczenia fizyczne i elektroniczne montowane w poszczególnych placówkach. Każdy bank zgodnie z obowiązującymi przepisami jest wyposażony w tradycyjne mechaniczne i elektroniczne systemy kontrolowania dostępu, instalacje alarmowe oraz monitoring wizyjny. Przyjrzyjmy się bliżej nowoczesnym systemom alarmowym dla banków, a także stosowanym w nich systemom dostępu oraz używanym instalacjom telewizji przemysłowej.

Działanie nowoczesnych systemów zabezpieczeń bankowych

Gotówka przechowywana w banku wciąż stanowi pokusę dla przestępców liczących na szybki zarobek. Spektakularne napady na siedziby banków nie zdarzają się wprawdzie w dzisiejszych czasach zbyt często, jednak nie wynika to z tego, że amatorzy cudzej własności nie chcieliby ich dokonać, a raczej jest spowodowane wysokim poziomem systemów zabezpieczających oraz faktem, że ich sforsowanie jest o wiele trudniejsze niż oszustwa w internecie, a nawet rozbicie bankomatu za pomocą materiału wybuchowego. W każdej placówce bankowej zainstalowany jest system sygnalizacji włamania i napadu (SSWiN), którego zadaniem jest informowanie ochrony i odpowiednich służb o wtargnięciu do poszczególnych stref budynku osób nieupoważnionych, a także system kontroli dostępu (ACC – Access Control), który ogranicza możliwości dostania się do określonych stref przez weryfikację uprawnień przyznanych konkretnym osobom lub całym grupom oraz monitoring wizyjny realizowany przy pomocy telewizji przemysłowej (CCTV – Closed Circuit Television) pozwalającej na stałe zdalne obserwowanie wybranych pomieszczeń oraz bezpośredniego otoczenia. Wszystkie te rozwiązania opierają się w głównej mierze o podzespoły elektroniczne współpracujące z barierami fizycznymi oraz informujące na bieżąco służby zajmujące się ochroną.

Jedną z najważniejszych cech elektronicznych systemów zabezpieczeń używanych w bankach jest ich działanie w czasie rzeczywistym. Dzięki temu możliwe jest natychmiastowe przesyłanie informacji o próbach sforsowania zainstalowanych zabezpieczeń przy pomocy łączy kablowych – telefonicznych, światłowodu lub specjalnie ułożonej sieci, jeśli placówka jest zlokalizowana w zabudowie miejskiej albo też za pośrednictwem przekazu bezprzewodowego – transmisji radiowej czy sygnału GSM – wówczas, gdy bank znajduje się w terenie bez odpowiedniej infrastruktury lub jest ona narażona na uszkodzenie.

Ważną cechą systemów zabezpieczeń bankowych jest integracja poszczególnych urządzeń. Do systemów alarmowych czy zarządzających dostępem do poszczególnych stref podłączone są zwykle urządzenia wykorzystywane do obsługi gotówki – od recyklerów kasjerskich montowanych w punktach obsługi kasowej po kasośluzy wykorzystywane podczas dostarczania i pobierania gotówki z oddziału. Co równie istotne, zabezpieczenia bankowe są dziś projektowane tak, by w pierwszym rzędzie chroniły obecnych w placówce klientów oraz obsługujących ich pracowników – szczególnie ważne są więc systemy monitoringu wizyjnego na zewnątrz obiektu oraz w jego otoczeniu. W ochronie placówek bankowych liczy się także prewencja, wiele zabezpieczeń jest więc montowanych tak, by były w stanie odstraszyć potencjalnych przestępców.

Systemy kontroli dostępu i ich współpraca z systemami alarmowymi

Elektroniczne systemy zabezpieczeń bankowych to przede wszystkim systemy kontroli dostępu. Pozwalają one na oddzielanie stref ogólnodostępnych od chronionych, kontrolę liczby osób przebywających wewnątrz placówki czy sterowanie ruchem wchodzących i wychodzących. Jednym ze sposobów na ograniczanie możliwości wchodzenia do wnętrza jest otwieranie drzwi za pomocą karty bankowej czy montowanie specjalnych śluz składających się z podwójnych drzwi, które otwierają się z pewnym opóźnieniem, nie pozwalając na szybkie wyjście z oddziału. Częstsze jest jednak blokowanie przejścia z sali operacyjnej banku do innych pomieszczeń, a także oddzielne specjalnie chronione wejścia dla pracowników oraz podział obiektu na dodatkowe strefy.

System ACC może funkcjonować dzięki połączeniu mechanicznych zamków zakładanych w drzwiach z urządzeniami pozwalającymi na ich otwarcie. Zwykle stosowane są tu różne rozwiązania, w zależności od rodzaju pomieszczeń, które są zabezpieczane. Do najprostszych należy używanie kart dostępu, specjalnych chipów lub zamków kodowych. Minusem takich rozwiązań jest brak realnej możliwości identyfikacji wchodzącego, w miejscach wymagających lepszej ochrony stosowane są więc albo systemy wymagające posiadania karty lub chipa oraz podania kodu, a także monitoring wizyjny i wejście otwierane przez strażnika.

Coraz częściej stosowane są urządzenia biometryczne, które umożliwiają wejście po zidentyfikowaniu jednej z niemożliwych od podrobienia cech konkretnej osoby. Najczęściej używane są skanery linii papilarnych rozpoznające odciski palców, w tym nie tylko sam wzór, ale również głębokości bruzd czy wymagające odpowiedniej temperatury ciała, co ma na celu wyeliminowanie możliwości oszukania systemu. Powoli coraz bardziej upowszechnia się też technologia skanowania i rozpoznawania rysów twarzy, jak również skanowanie tęczówek czy wreszcie rozpoznawanie głosu albo skanowanie geometrii dłoni. Systemy biometryczne – poza skanowaniem odcisków palców – są jednak jeszcze dość rzadko stosowane poza większymi oddziałami.

Wszystkie rodzaje systemów kontroli dostępu mogą współpracować z systemami alarmowymi i monitoringiem, ułatwiając rejestrowanie i dokumentowanie prób nieautoryzowanego wejścia do budynku albo wybranych pomieszczeń.

Systemy alarmowe i monitoring wizyjny w zabezpieczaniu placówek bankowych

Najbardziej rozbudowanymi systemami zabezpieczającymi są urządzenia wchodzące w skład SSWiN. Mają one zwykle strukturę funkcjonalną bardzo podobną do klasycznych alarmów zakładanych w domach lub firmach, są jednak bardziej rozbudowane, dysponują wielostopniowymi zabezpieczeniami, a zazwyczaj korzystają z większej liczby czujników. Do podstawowych elementów systemu alarmowego należy centrala alarmowa, która integruje działanie wszystkich komponentów, przechwytuje sygnały z poszczególnych czujek, analizuje je i w razie potrzeby uruchamia sygnalizatory alarmowe – wizualne i dźwiękowe oraz przesyła informację o włamaniu lub naruszeniu określonej strefy do centrali, a w razie potrzeby włącza tzw. cichy alarm. Poza centralą w skład systemu wchodzą też odpowiednie rodzaje manipulatorów pozwalających na uzbrajanie lub dezaktywowanie alarmu oraz same czujki.

Do najczęściej wykorzystywanych należą zwykle czujki wielofunkcyjne, choć w zależności od konstrukcji budynku i panujących w nim warunków projektant instalacji alarmowej może zdecydować o użyciu typowych czujek podczerwieni albo mikrofalowych. Montowane są także klasyczne czujki magnetyczne wzbudzane po otwarciu okna, drzwi lub klap zamykających instalację oddymiającą czy wejście na dach. Stosowane są też czujki ultradźwiękowe. Poza czujkami montuje się też bariery podczerwieni, by zabezpieczać otwory okienne i drzwiowe oraz przepusty, w których są ułożone rozmaite instalacje. Poza tym stosowane są różne metody wykrywania obecności lub próby sforsowania ogrodzeń, okien i drzwi za pomocą detekcji wibracji (czujki perymetryczne), wchodzenia do określonej strefy przez wykrywanie nacisku (czujniki ciśnienia), a także rozwiązania rejestrujące wstrząsy (sejsmiczne czujniki piezodynamiczne).

Wsparciem dla systemów alarmowych są zwykle urządzenia CCTV, które pozwalają na stały monitoring obiektu. Zazwyczaj stosowane są w nich klasyczne kamery rejestrujące obraz, także z powodu możliwości utrwalenia wizerunku sprawcy. Przy zabezpieczaniu terenu otwartego np. przylegającego do placówki korzysta się również z kamer termowizyjnych, które mogą lokalizować źródła ciepła i są niezwykle trudne do „oszukania”. Zaletą systemów monitoringu wizyjnego jest stosunkowo niski koszt zabezpieczania obiektów, ponieważ jedna osoba nadzorująca może śledzić obraz z wielu kamer. Podgląd daje też możliwość przeciwdziałania niebezpiecznym zdarzeniom, a jednocześnie wpływa na poczucie bezpieczeństwa klientów i zmniejsza poziom pospolitej przestępczości w najbliższym otoczeniu kamer.